Jak donoszą „źródła zbliżone do DGLP” w grudniu mają być wypłacone dwie nagrody. Pierwsza jako „wyrównywanie dysproporcji płacowych”, a druga świąteczna. Jedna z nagród ma być równa dla wszystkich pracowników.
Ciekawi jesteśmy, czy dostaną nagrody pracownicy zakładów, które zostawiono z dnia na dzień na lodzie, wycofując się z ich wspierania, głównie tych, spediujących drewno. Efektem tych kroków, przynajmniej dla Zespołu Składnic Lasów Państwowych w Radomiu, dobitego przerażającą wprost niekompetencją nowego, PO – wskiego dyrektora (facet nigdy nie pracował w LP, a tym bardziej w ZSLP), było bankructwo zakładu, a w przypadku wielu innych słabe wyniki finansowe .  Pracownicy nadleśnictw, z ujemnym wynikiem finansowym, dostają nagrody i nikt nie stawia warunku osiągnięcia przez ich jednostkę dodatniego wyniku finansowego.
Może wspólnie powinniśmy złożyć się na nagrody dla pracowników zakładów?

Od początku listopada trwają systemowe aukcje aukcje e-drewno dotyczące dostaw surowca drzewnego w pierwszym półroczu 2010. W niektórych RDLP trwa szaleństwo cen drewna, które osiąga ceny o ponad 60% wyższe od uzyskanych podczas poprzednich aukcji systemowych przeprowadzonych w czerwcu b.r.
http://www.drewno.pl/artykuly/6676-Cenowe+szale%C5%84stwo+na+systemowych+aukcjach+e-drewno.html

Na zakończenie szczytu Unii Europejskiej w Brukseli premier Donald Tusk cieszył się, że udało się wymóc na bogatszych krajach Unii, iż „Nie będzie tak, że im kraj biedniejszy, posiadający bardziej tradycyjną gospodarkę i zacofany przemysł, a więc emitujący więcej zanieczyszczeń, tym większe będzie ponosił obciążenie”. Czy szef rządu ma rzeczywiście powód do radości? Przecież nie uzgodniono szczegółowego mechanizmu finansowania tzw. walki ze zmianami klimatycznymi, a przewodniczący Komisji Europejskiej zapowiedział, że dopiero po konferencji w Kopenhadze zostanie ustalony sposób naliczania składek państw UE?
Mieliśmy szanse spełnić warunki pakietu klimatyczno-energetycznego i mieliśmy otrzymać do tego jeszcze 60 mld zł na rozwój nowych technologii oraz 4 mld euro na składowanie CO2 w pokładach geologicznych. Teoretycznie, gdyż następnym „sukcesem” negocjacyjnym premiera było uzgodnienie tego, że zastąpiono nasz rok bazowy uzgodniony w Protokole z Kioto (1988) rokiem 2005. W ten sposób uznano, iż nie liczy się przeszłość, nie liczy się to, że Polska miała nadwyżki redukcji emisji, a stara Piętnastka niedobory tej redukcji w roku 2005. Liczy się „przyszłość i solidarność” w walce ze zmianami klimatycznymi. Stara Piętnastka zamiast ponieść konsekwencje finansowe za niespełnienie warunków Protokołu z Kioto i niszczenie klimatu, dzięki ustaleniu 2005 roku jako bazowego jest traktowana tak samo jak Polska, choć my, ponosząc wielkie koszty, dokonaliśmy redukcji CO2 na poziomie 32 procent. Z powodu przyjęcia roku 2005 jako rok bazowy do roku 2020 Polska będzie musiała dokonać redukcji na poziomie aż 52 proc. w stosunku do roku bazowego z Protokołu z Kioto, a stara Piętnastka na poziomie 22 procent. Jak poinformowano posłów na komisji sejmowej ds. UE, „wynegocjowano” także to, że nie dostaniemy 60 mld zł, ale będziemy mogli ponieść z własnego budżetu takie koszty na restrukturyzację naszego przemysłu. Ponadto wychwytywanie i magazynowanie dwutlenku węgla z atmosfery (CCS) Unia Europejska będzie finansowała zaledwie w 15 procentach początkowo obiecanej sumy. Pozostałą część z obiecanej sumy 4 mld euro musimy zapłacić z naszego budżetu, przy czym według Ministerstwa Gospodarki koszt zatłaczania jednej tony CO2 może wahać się w granicach 30-100 euro. Ta ostatnia informacja jest tym bardziej bulwersująca, że ten sam efekt (zmniejszenia koncentracji CO2 w atmosferze) można uzyskać w Polsce poprzez zalesianie. Ta możliwość nie interesuje jednak obecnego rządu i znalazło to odzwierciedlenie w ustawie o handlu emisjami z bieżącego roku. Znając „merytoryczną siłę” negocjacyjną polskiego rządu, obawiam się, że teraz sytuacja może się powtórzyć. Przedstawiciele UE, mając zapewnienie o zgodzie rządu Donalda Tuska na finansowanie pomocy dla państw rozwijających się dla ich walki ze zmianami klimatycznymi, tak będą starali się osłabiać siłę Polski, spełniając postulaty obecnych naszych sprzymierzeńców, że zostaniemy w końcowej fazie sami i pod presją przyjmiemy każdy z zaproponowanych nam warunków.
http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20091104&typ=my&id=my91.txt

źródło: Nasz Dziennik

Rada Wydziału Leśnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego jednogłośnie nadała, w dniu 3 listopada 2009 roku, tytuł doktora nauk leśnych Andrzejowi Matysiakowi, Dyrektorowi Generalnemu Lasów Państwowych w latach 2005 – 2007. Pan Andrzej Matysiak obronił pracę doktorską na temat  ” Wpływ trzebieży na zróżnicowanie strukturalne drzewostanów jodły pospolitej”