W dniu 28 stycznia 2014 r. , podczas wspólnego posiedzenia dwóch komisji senackich (ze skutkiem z góry wiadomym) odbyło się I czytanie (uchwalonej przez Sejm ) ustawy o zmianie ustawy o lasach
W trakcie I czytania większość parlamentarna z uporem utrzymywała, że materią ustawy o zmianie ustawy o lasach nie są kwestie podatkowe.
Nie sposób zgodzić się z takim poglądem. Należy zauważyć, że ustawa o zmianie ustawy o lasach nadaje Ministrowi Środowiska uprawnienia organu podatkowego w odniesieniu do świadczeń publicznych, odpowiadających 2 % wartości sprzedaży drewna. Minister Środowiska (nie będąc organem podatkowym w świetle Ordynacji podatkowej) – może ( na mocy ustawy o zmianie ustawy o lasach) mieć uprawnienia organu podatkowego wówczas i tylko wówczas, jeżeli przyjmie się, że wpłaty 2 % wartości sprzedaży drewna to zobowiązanie podatkowe, będące ( w rozumieniu Ordynacji podatkowej) opłatami lub niepodatkowymi należnością budżetu państwa. Innej „opcji nie ma”, jeżeli ustawa o zmianie ustawy o lasach ma nie naruszyć postanowień Ordynacją podatkowej (a zgodnie z doktryną naruszyć nie może). W Ordynacji podatkowej opłaty oraz niepodatkowe należności budżetu państwa są zobowiązaniami podatkowymi traktowanymi jak podatki. Podatki z całą pewnością są daninami publicznymi. Skoro podatki są daninami publicznymi, to ich funkcjonalne „odpowiedniki” w Ordynacji : opłaty oraz niepodatkowe należności budżetu państwa – w sposób oczywisty są daninami publicznymi (a nie świadczeniami publicznymi, niebędącymi daninami publicznymi)
W swoim orzecznictwie Trybunał konsekwentnie utrzymuje, że nie jest związany definicjami , zawartymi w ustawach zwykłych. W wyroku z 15 lipca 2013 TK podkreślił, że m.in. nie jest związany definicją podatku, zawartą w Ordynacji podatkowej. TK wywiódł swoją własną definicję podatku. Świadczenie publiczne odpowiadające 2 % wartości sprzedaży drewna wykazuje całkowitą zgodność z tą właśnie definicją , z tym jednak zastrzeżeniem, że świadczenie to zostało wprowadzone do ustawy o zmianie ustawy o lasach normą indywidualną (adresowaną tylko do jednego przedsiębiorcy prowadzącego gospodarkę leśną). Z konstytucyjnego punktu widzenia mamy tutaj zatem do czynienia z podatkiem, choć z podatkiem konstytucyjnie wadliwym (właśnie w związku z jego wykreowaniem normą indywidualną, a nie generalną i abstrakcyjną), A tym samym mamy do czynienia z ustawą podatkową (choć wadliwą konstytucyjnie w związku z wadliwością konstytucyjną podatku, którego ustawa ta dotyczy).
Oznacza to w szczególności, że w sejmie I czytanie ustawy o zmianie ustawy o lasach nie powinno odbyć się w komisjach, lecz podczas obrad plenarnych Izby niższej.
Oczywiście, ze względu na całkowita „ nieprzemakalność” większości parlamentarnej na wszelkie argumenty opozycji – powyższa identyfikacja prawna świadczenia publicznego stanowiącego 2 % wartości sprzedaży drewna będzie musiała zapewne zostać ostatecznie poddana osądowi TK. Niezależnie od przyszłego wyroku TK w tym akurat zakresie – ustawa o zmianie ustawy o lasach jest deliktem konstytucyjnym z tak wielu jeszcze innych powodów, iż byłoby doprawdy zadziwiające, gdyby akt ten ostał się w obrocie prawnym po zbadaniu przez TK w następstwie nieuchronnej (jak się zdaje) skargi konstytucyjnej.
Najnowsze komentarze